|
CIWAN
8 - ELİTLER GRUBU AŞAĞILAMALARI VE "BEDENSEL" GERÇEKLER!
Okumaya başlayın!
Yazı: ALTAR BAYKAL
ÖNCEKİ BÖLÜMLER
1 - Özgürlüğü Kovalarken Vurulanlar:
Liseden mezun olduğumda, saraylı bir ailenin tek varisi olarak her şeye sahiptim... özgürlük hariç. Üniversiteye girişte iki yıllık bir bilgisayar programcılığı bölümüne yerleştim; ama dersleri boşladım, gece hayatına daldım, sevgili listem bile beni takip edemez oldu. Atılma tehlikesiyle karşılaşınca, İngiliz edebiyatı tutkusu figürünü sahneye sürdüm ve ailemi ikna ederek yeniden sınava girdim. İstanbul Üniversitesi’nde hem politik bir evren, hem de yıldırım gibi çarpılacağım bir aşk beni beklemekteydi.
2 - Androjen Model ve Kayıt İşlerindeki Yıkım: Üniversitede özgürlükle tanışırken, bir gün merdivenler arasında onu gördüm. Güzelliğiyle beni yıldırım gibi çarpmış olsa da beni fark bile etmedi. Havailikle kayıt yenilemeyi bile unutup , okuldan silinme riski ile karşılaşınca bir polis arkadaşım yardım edeceğini söyledi. Bana yardım edecek üst rütbeli sivil polis ise aşkımdı! Ağır Kürt lehçesi ve kalın ses ile konuştuğunda anladım: O bir erkekti. (Sembolik fotoğraf içerir.) 3 - Algının Çöküşü ve Bedenin Geri Dönüşü: Bir Vajinası Yoktu: Beynim onu kadın olarak dosyaladığı için büyük gerçeği bilincimde bir mezara gömdüm ve onu çaya davet ettim. Sohbet boyunca tüm etkileme taktiklerimi uyguladım ama o mesafeli zarafetini korudu. Solcu olsa da “artist” lakaplı bu androjen figür ile çayımız bitince ayrıldık. Başaramamıştım... Neyi? Kendimden sekiz yaş büyük bir erkeği etkilemeyi! 4 - Cartier Çakmakla 501’li Bir Hayalin Peşinde: Pahalı bir Cartier çakmakla yeni bir görüşmeyi garantilemeye çalıştım. Onu fakülte girişinde yakaladım, heyecanla çakmağı verdim... Tam etkilenmediğini düşünürken, polis evinde bir buluşma teklif etti! Beni davet etmekiçin bizim kata çıkmıştı! Sevinç içinde ardından baktığımda artık o, 501 giymiş, kumral saçları uzamış bir bilmeceydi. 5 - Cinsiyetin Gölgeli Alanındaki Onay ve Bakışlar: Emirgan’daki polis evinde, içki, baharın çiçekleri ve mezeler eşliğinde güzel saatler geçirdik. Gözleri kehribar, cildi bal rengiydi; güzelliğiyle bilincimi meşgul ederken açıldım ve sordum "Seni erkek olarak göremiyorum desem kızar mısın?" 6 - Bir Nüfus Kağıdı ve Heteronormatif Gerçeklerle Yüzleşme: Androjen çekimiyle kurduğum duygusal yakınlık, beklenmedik bir kimlik bilgisiyle sarsıldı. O, düşlediğim gibi androjenliğini yaşama tutkusu ile dolu bir "ilahi güzel" değil, evli-barklı, çoluklu-çocuklu sıradan bir erkekti. 7 - Androjen Aşkın Ataerkil Hiyerarşisi: Doğum belgesini de içeren cüzdanını Teşvikiye caddesinin ortasına fırlattım ama -üstün olma, denetleme, şekillendirme oyunu içinde- kendi kimliğimden kaçıyordum. 8 - Elitler Grubu Aşağılamaları Ve "Bedensel" Gerçekler: Onu arkadaş grubumla tanıştırmakla ve yüzmeye gitmekle nasıl bir hata yaptığımı ilk mayolu sahnede anladım. Sınıf farkımız ve androjenlikle ilgisiz erkek bedeni arasında sıkıştım. 9 - Artan Güzellik... Ve Arzuların Doğuşu: Grup gezmeleri bitmişti, yeni bir süreç başlamıştı. Onun, direktiflerimle giderek daha çarpıcı olması... ve benim, ona karşı arzumun inkar edilemez bir hal alması dönemi! 10 - Taksi Döşemesini Göl Eden Kanım: Hırsla doluyduk. Ne ben uzlaşmaya açıktım, ne o. Bize öğretilen düşmanlık ve öfkeden başka bir şey bilmiyorduk. Sonunda kanım aktı. Kasığımda kalan iz, dans kliplerimde hâlâ görünür. 11 - Baş Komiserler, Sorgular Ve Çok Yakındaki Aşk Yuvası: Yaralanma olayım duyulunca aile içinde kıyamet koptu, okulda da olay oldu. Ama ben sadece bir aşk yuvası bulma peşindeydim… ve bunu başardım da. 12 - Bedenindeki İzler ve Telefonun "Acı, Acı" Çaldığı Gece: Öfke ve kıskançlıkla bedenine bıraktığım izler, bir gece yarısı çalan telefona ve sadece ilişkimin değil, bütün hayatımın yönünü değiştirecek bir felakete neden oldu. 13 - "Ayırdılar Bizi": İlyada 16:5 "Sıcak göz yaşları döküyordu Patroklos, sarp bir kayadan kar suyunu nasıl akıtırsa kaynak". 14 - Ailesel Yaşayan Ölüler ve Ara Kablosunun Sert Darbeleri : Küçük bir valiz hazırlayıp acele ile evden çıktım. Caddede otobüs terminaline gitmek üzere taksi ararken fark ettim: Babam peşimden gelmekteydi. 15 - Altın Varaklı Prensliğimi Yıkmaya Gelen Parkalı Düşman : Arzunun izdihamı vardı etrafımda. Eve kabin çantam para dolu dönüyordum. İlerdeki yıllarda ise apartman temizlik işlerinde çalışacağımı, yemek alabilmek için pencerede eskici bekleyeceğimi ve açlıktan bir kez çöpten yiyeceğimi bilmiyordum. 16 - "Her aşk yeni bir yaraysa aşk korkusu bizi korur!": Neredeyse 20 sene sonra Doğu Beyazıt'a gitmek için otobüsün kalkmasını beklerken bir anons yapıldığını duydum. Onun adıydı söylenen, o garip, benzersiz adı… Demek birkaç adım ötedeydi benden. 17 - Erkekliğin Kadın Yüzü ve Yasaklanmış Ezoterik Gerçekler: Ergenlik acılarım, aşkla kendini tamamlama ve "predatorun"un biz erkeklere gömdürdüğü pozitivitemiz. 18 - Aşk, yasaklanmış yanımızın özgürlükle buluştuğu aynadır: Ve son.
Konuşan ceset havasında sordum: Sözde tarafsızım, "Bu teklife sıcak bakmasa da, sağduyusu ile üzerinde düşünen dengeli adam" havasında bir süre bekledim. Dikkatle bana bakıyordu. Ben ise uzaklara… Kaşlarım çatık. Yüzüm asık. Sonunda kararımı vermiş rolde somurtkan bir çehre ile "Pekala" dedim ve en küstah ve yampiri halim, en bitirim vurgulamam ile "Ama ırrrrkadaşım, baştan anlaşalım, benim makine errkeklere istim tutmaz!" diye hırıldadım.
Ne kadar kolaydır adam aşağılamak o yaşlarda. Kelimelerin hançer olduğunu bilmemekten, var edecekleri acıyı henüz tatmamış olmaktan kaynaklanır bu düşüncesizlik. Darbeleri ala-ala düşünceli olmayı öğrenir çoğu insan. Onun da yüzüne ani bir kasılma gelse de çabuk dağıldı ve konuştu:
Grup lafını duyunca duraksadı. Hak verdim ona, ama geri adım atadım. Sonunda onu da kabul etti. Cevap beklemeden binaya girdim. Grup buluşması ise büyük bir fiyasko oldu… ama ondan çok ben stres içinde kaldım. Cıvan ise her zamanki sarsılmaz-donuk hali ile ona sürekli atılan "sözel darbeler" karşısında sallanmadı bile. Arkadaşım dediğim kişilerin onu benimsemeleri olanaksızlığını görememiştim. Grubum içinde bir senatörün Cadillac ile gezen oğlu, Boğaz sahilinde çok ünlü bir restoran sahibinin oğlu, BMW 216 ile gelen bir kız, annesi ile tüm yaz Tarabya otelinde kalan bir diğer kız… Cıvan ve temsil ettikleri, ya da temsil ettiğini sandıkları değerler, onlara göre düşmandı. Uzlaşma çabaları yoktu. Konuşma konuları tek yanağa gamze fiyatı, bir arkadaşın BMWsinin sadece 2002 olduğu için aşağılanması, kollar kavruk (kıvrık değil, kavruk) kıyafete Arpegé sürülmesi gerektiği… O ise Pol-Derli, sol düşünceli, Kürt kökenli bir polis. Hepimiz bronz tenliyiz. Bronzluk miktarı ve de erken bronzlaşma başarısı(!) -ki, bu sonuç için Bodrum'a Mayıs sonunda gidilirdi- bir statü ölçütü. O ise hep açık alanda olduğu için bronz renkli yüzüne rağmen bedenen bembeyaz. Giderek alaylar, küçümsemeler başladı. Örneğin az bronzlaşmış vücutları gösterip, "O da polis mi?" diye sormalar… daha sonra "Go for…" lar… O ise karşı çıkmadı, cevap vermedi. "Onu getir, bunu götür"lere bile ses çıkartmadan heykel gibi denileni yaptı. Bende izi bulunmayan bu erkekçe olgunluğa hayran kalmamak zordu. Ataerkil düzende bizlere saldırganlık ezberletilse de, bir erkeğin en büyük gücü, saldırı karşısında sakin kalabilmesidir. Sakin kalmak, duygusal denge ve özdenetim gerektirir, bu olgunluk ve içsel güçle ilgilidir. Tasavvufta da “saldırıya karşı sükûnet”i bir erdem olarak görülür. Kuran'da da benzer bir ayet vardır: O çok merhametli Allah’ın (has) kulları onlardır ki, yeryüzünde tevazu ile yürürler ve cahil kimseler kendilerine laf attığı zaman (incitmeksizin) “selam” derler (geçerler). Furkan 63. Ancak Cıvan'a yapılan sübjektif işkenceler bana (sadistik yanıma) başta -daha öfkem üst seviyelerdeyken- garip bir zevk veriyor olsa da, giderek arkadaşım dediğim kişilerin terbiyesizliğinden gerilmeye başladım. Adım-adım keyfim sıfırlandı. Aslında onu ilk mayolu gördüğümde ben de bir darbe almıştım. Elimi -her zamanki pervasızlığım ve düşüncesizliğimle nasıl bir taşın altına soktuğumu yeni-yeni anlıyordum. Bedeni tam bir erkek bedeniydi. Onun çıplak halini -yalana gerek yok- düşünmüştüm tabidir ki. Zihnimde canlanan (yani bilincim tarafından yapılandırılan) hafif bir adale altyapısı üzerine kurulu kadınca yumuşak hatlardı. Tıpkı yüzü gibi, iki cinsin arasında bir beden. Oysa gerçekler bambaşkaydı: Adaleliydi. Sertti. Hatta -doğal olarak- az da olsa kılları vardı. Bakamıyordum. Baktığımda bir el boğazıma sarılıyor gibi üzerime sıkıntı geliyordu.
O da bana, benim mayolu bedenime, neredeyse hiç bakmadı. Bence kendisi de aynı karmaşık duyguları hissetmekte, içinde olduğu çıkmazı görmeye başlamaktaydı.
|
| Ana Sayfa | Altar Kimdir? | Kitapları | Yazıları | İletişim |
| Dizayn: Altar-Stil Team - İçerik: Altar Baykal | Copyright © 2023 - |